Seria 1, Odcinek 21 – Mirror Image

Seria 1, Odcinek 21 – „Mirror Image”

Mimo, że źródłem inspiracji dla „Mirror Image” było przypadkowe spotkanie na lotnisku w Cleveland w stanie Ohio – Serling natknął się na mężczyznę, który posiadał identyczną walizkę i budową ciała przypominał jego samego – nie sposób nie odnieść wznoszącego się nad tą historią wrażenia wtórności. Zwłaszcza kiedy zestawi się niniejszy odcinek z genialnym epizodem „The Hitch-Hiker”. Niestety, mimo, iż wcielającej się w postać przerażonej Millicent Barnes, Verze Miles (Miss Kansas roku 1948) nie sposób odmówić wdzięku a jej gra wypada bardzo sugestywnie, to daleko jej do naturalnego powabu i bezpretensjonalnej interpretacji – niemal identycznej – roli, jaką uraczyła nas kilka epizodów wcześniej Inger Stevens (Ludzie ze „Strefy Mroku” – Inger Stevens).

Seria 1, Odcinek 19 – The Purple Testament

Seria 1, Odcinek 19 – „The Purple Testament”

Aż trudno mi uwierzyć, że tak miałki i w wielu momentach pozbawiony logiki scenariusz wyszedł spod pióra Roda Serlinga. „The Purple Testament” wydaje się jedną z form „rozrachunku” scenarzysty z okresem, kiedy w trakcie II Wojny Światowej służył w 11 Dywizji Powietrznodesantowej i z koszmarem którego wówczas doświadczył. Z ust bohaterów padają słowa, które – prawdopodobnie – stanowią wyraz anty-wojennych poglądów twórcy „Strefy zmierzchu”. W okresie, kiedy od wojny upłynęło kilkanaście lat te rany nadal musiały być bardzo świeże a wspomnienia o wojennej gehennie wciąż jeszcze żywe. Nic nie usprawiedliwia jednak tego, że fabuła „The Purple Testament” – mimo sprawnej realizacji i przyzwoitej gry aktorskiej – rozłazi się w szwach.

Seria 1, Odcinek 18 – The Last Flight

Seria 1, Odcinek 18 – „The Last Flight”

„The Last Flight” jest kolejnym wybornym odcinkiem, do którego scenariusz napisał Richard Matheson. Do twórcy „Strefy Mroku” zgłosił jednak z samym tylko trzonem pomysłu, który sprowadzał się do pytania – co by było, gdyby pilot z okresu I Wojny Światowej przeniósł się do roku 1959? Zadowolony z wcześniejszej współpracy i ceniący twórczość pisarską Mathesona, Rod Serling bez wahania dał autorowi wolną rękę i zielone światło na napisanie scenariusza, w którym porucznik Królewskich Sił Powietrznych, William Decker (Kenneth Haigh), uciekając z pola walki i pozostawiając przyjaciela ostrzeliwanego przez trzy niemieckie maszyny, przenosi się kilkadziesiąt lat do przodu, by przekonać się, że jego druh – Alexander ‚Leadbottom’ Mackaye (Robert Warwick) – przeżył powietrzne starcie i jest obecnie marszałkiem lotnictwa.

Seria 1, Odcinek 17 – The Fever

Seria 1, Odcinek 17 – „The Fever”

Zainspirowany, trwającą przez godzinę – przegraną – „batalią” Serlinga z „jednorękim bandytą” w trakcie pobytu w Las Vegas, odcinek „The Fever” bynajmniej nie należy do najbardziej oryginalnych pod względem scenariusza. Ot, starsze małżeństwo, państwo Flora i Franklin Gibbs (w tych rolach Vivi Janis i Everett Sloane) wygrywają darmowy weekend w przybytku hazardu w Las Vegas. Franklin jest człowiekiem o niezachwianej moralności i uważa, że ich pobyt w hotelu i kasynie jest kompletną stratą czasu a uprawianie hazardu uznaje za skazę na honorze. Kiedy jednak po przypadkowej wygranej na automacie najpierw łapie bakcyla, a potem – starając usprawiedliwić swoją wzrastającą „gorączkę” tym, że nie wolno mu zachować „brudnych” pieniędzy i musi je wrzucić z powrotem tam, gdzie ich miejsce – pogrąża się coraz bardziej w paranoi, nadając maszynie cechy nieomal diaboliczne. Przemiana, jaką przechodzi pan Gibbs w ciągu nieprzespanych 24 godzin jest wręcz szokująca.

Seria 1, Odcinek 16 – The Hitch-Hiker

Seria 1, Odcinek 16 – „The Hitch-Hiker”

Wiem, że zdarzało mi się już pisać w podobnym tonie o kilku z wcześniejszych epizodów, ale „The Hitch-Hiker” jest bez wątpienia najlepszym z dotychczas przeze mnie obejrzanych odcinków „Strefy zmierzchu”. Nie powiem, że bije na głowę takie odcinki, jak „The Sixteen-Millimeter Shrine”, czy „Walking Distance”, które też oceniam równie wysoko i również uwielbiam, bo każdy z moich ulubionych odcinków „The Twilight Zone” kocham za co innego. Ten konkretny za to, że jest ocierającym się o perfekcję, trzymającym w ciągłym napięciu i doskonale zagranym dziełem sztuki filmowej. Jest też pierwszym odcinkiem „Strefy…”, który nie podaje wszystkich wyjaśnień na tacy i zostawia sporą swobodę do interpretacji. I – przede wszystkim – możemy w nim podziwiać olśniewającą Inger Stevens!

Seria 1, Odcinek 15 – I Shot an Arrow into the Air

Seria 1, Odcinek 15 – „I Shot an Arrow into the Air”

Serlingowi najwyraźniej spodobało się zaskakiwanie widza – a widzom spodobało się bycie zaskakiwanymi – w związku z czym fabułę kolejnego odcinka po THIRD FROM THE SUN postanowił całkowicie podporządkować podobnemu finałowemu twistowi. Pomysł – podczas wspólnego obiadu – podrzuciła Madeline Champion, żona jednego z przyjaciół Serlinga. Propozycja Pani Champion opierała się na prostym a jednocześnie przewrotnym koncepcie – co by było, gdyby wybierający się w przestrzeń kosmiczną astronauci rozbili się gdzieś w odludnym miejscu na kuli ziemskiej, myśląc, że znaleźli się na obcym ciele niebieskim? Punkt wyjściowy do fabuły tak bardzo spodobał się Serlingowi, że z miejsca wypisał czek dla pomysłowej gospodyni domowej. Podobno za 750 dolarów honorarium nabyła nową lodówkę. Efekt końcowy tej jednorazowej współpracy – „I Shot an Arrow into the Air”  – okazał się jednak daleki od ideału.

Seria 1, Odcinek 14 – Third from the Sun

Seria 1, Odcinek 14 – „Third from the Sun”

„Third from the Sun”utrwalił się w pamięci widzów głównie z powodu przewrotnego zakończenia, które w okresie, kiedy odcinek był po raz pierwszy emitowany, zaprezentowało coś, z czym ludzie wcześniej nie mieli do czynienia – „twist”, podwaliny pod który skrzętnie budowano na przestrzeni całego epizodu. Dzisiaj, gdy żyjemy w epoce, kiedy trudno czymś zaskoczyć zmanierowaną widownię, sam finał może nie robić już tak wielkiego wrażenia. Dla mnie epizod stoi jednak czymś innym – pełną napięcia atmosferą, poczuciem ciągłego zagrożenia bohaterów i nieuchronności tego, co ma nastąpić.

Seria 1, Odcinek 13 – The Four of Us Are Dying

Seria 1, Odcinek 13 – „The Four of Us Are Dying”

W „The Four of Us Are Dying” karty zostają wyłożone na stół już na samym początku seansu – Arch Hammer (Harry Townes) ma szczególny dar, który wykorzystuje w sposób wyjątkowo małostkowy a czasem nikczemny. Arch potrafi zmieniać twarz. Wystarczy, że przyswoi sobie rysy innego mężczyzny na podstawie zdjęcia i może przyjąć jego tożsamość, dokonując w ten sposób różnych drobnych oszustw i przekrętów. W momencie, w którym poznajemy Hammera, przygotowuje się on do jednego z większych – i prawdopodobnie ostatnich – numerów w swoim życiu.

Seria 1, Odcinek 11 – And When the Sky Was Opened

Seria 1, Odcinek 11 – „And When the Sky Was Opened”

„And When the Sky Was Opened” jest bodajże pierwszym z dotychczas obejrzanych przeze mnie odcinków „Strefy…”, który tak mocno trzymał mnie w napięciu od pierwszych scen do samego finału. Luźno oparty na kanwie opowiadania „Disappearing Act” Richarda Mathesona epizod, opowiada historię pilotów cudem ocalałych z katastrofy eksperymentalnego samolotu X-20 (nazwa kodowa autentycznego projektu samolotu zwiadowczego, który na przestrzeni lat 1957 – 1963 przygotowywany był przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych i pochłonął 660 milionów dolarów).

Seria 1, Odcinek 10 – Judgment Night

Seria 1, Odcinek 10 – „Judgment Night”

Od samego początku odcinka „Judgment Night” sugeruje się widzowi, że beznadziejna tułaczka zagubionego S.S. Queen of Glasgow ma w sobie coś nienaturalnego. Zdająca ciągnąć się w nieskończoność i bez szans na dotarcie do bezpiecznego portu ucieczka przed czającą się we mgle „watahą” niemieckich U-Bootów i uczucie odrealnienia towarzyszące pasażerom wydają się być koszmarnym, powtarzającym się snem. Główny bohater, Carl Lanser (Nehemiah Persoff) z trudem jest w stanie przypomnieć sobie kim jest i nie pamięta, w jaki sposób znalazł się na pokładzie statku. Ma też silne przeczucie, że sceny, których jest świadkiem wydarzyły się wcześniej. Dodatkowo dręczony jest przeświadczeniem, że niebawem nastąpi katastrofa.