Rod Serling – biografia – część 4

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 4

Lata 50. w amerykańskiej telewizji należały do serialowych antologii, prezentujących nierzadko dzieła mniej znanych autorów, obsadzanych przez drugorzędnych aktorów i kręconych niewielkim kosztem. Wśród prezentowanych w ramach serii, takich jak „Hallmark Hall of Fame”, „Supense”, „Lux Video Theater” czy „Studio One” bardzo trudno było znaleźć prawdziwe perełki – dokonywana przez producentów dość pobieżna selekcja przesyłanych scenopisów sprzyjała jednak chcącym przebić się – i, nie ma co ukrywać, zarobić – młodym twórcom. Skorzystał na tym również Rod Serling, który po latach wegetacji w rozgłośni WLW postawił wszystko na jedną kartę – scenopisanie dla telewizji.

Rod Serling – biografia – część 3

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 3 (na zdjęciu największy na świecie odbiornik radiowy, wyprodukowany w 1933 roku, w manufakturze, której właścicielem był Powell Crosley Jr. – założyciel stacji WLW).

„Marzę o życiu w dużym domu, na przedmieściu wielkiego miasta, gdzie mógłbym założyć rodzinę, mieć kilka psów… i pisać” – powiedział Serling w swoim pierwszym, publicznym wywiadzie radiowym, udzielonym podczas wręczenia nagrody za skrypt do słuchowiska „Dr. Christian”. Spiker prowadzący audycję spuentował wypowiedź Roda tymi słowami: „Panie Serling, być może ten czek na 500 dolarów przyczyni się do realizacji tego marzenia! Gratuluję i życzę powodzenia!”.  Nie ulega wątpliwości, że zarówno finansowy, jak i psychologiczny wymiar tego sukcesu podniosły Serlinga na duchu i dodały mu wiary we własne możliwości, jednak droga do zrealizowania pragnień daleka była od tego, by można ją nazwać „usłaną różami”. Konkurencja była spora, a cel wciąż – mimo wymiernego sukcesu – poza zasięgiem młodego, ambitnego scenarzysty, który dopiero co opuścił progi uczelni.