Seria 1, odcinek 26 – „Execution”

Seria 1, Odcinek 26 – „Execution”

Tym, co wyróżnia „Execution” na tle obejrzanych dotychczas przeze mnie odcinków „The Twilight Zone”, jest spora doza brutalności, która w tym epizodzie wręcz wylewa się z ekranu. „Egzekucja” naprawdę zaskakuje ilością scen przemocy, mimo tego że kilka sekwencji i dialogów uznanych za wyjątkowo okrutne i wulgarne zostało usuniętych na stanowcze „życzenie” oficjeli sieci CBS.

Oczywiście piszę o przemocy i wulgarności w kontekście ówczesnej, niezwykle surowej i często wręcz pruderyjnej cenzury, jakiej poddawane były zwłaszcza produkcje telewizyjne. W „Execution”, ukazane w mniej lub bardziej subtelny sposób, zobaczymy wieszanie, duszenie, zabijanie niewinnych osób oraz demolowanie pomieszczeń i sprzętów, a z ust jednego z bohaterów padają bluźnierstwa, które mogły urazić uczucia religijne widzów (a trzeba dodać, że na przykład zwykłe pojawianie się w dialogu odniesień do piekła było uznawane za niebezpieczne zbliżanie się do dopuszczalnych granic tego, co wolno ekranowym bohaterom powiedzieć). Fabularnie, niestety, jest już odrobinę gorzej. Choć przyznać trzeba, że dość oryginalnie.

Seria 1, odcinek 25 – „People Are Alike All Over”

Seria 1, Odcinek 25 – „People Are Alike All Over”

Trudno powiedzieć, czemu akurat ta historia, wymyślona i spisana przez Paula W. Fairmana, przypadła Serlingowi tak bardzo do gustu, że gotów był zapłacić „każdą cenę” za prawa do jej adaptacji. Wysokość kwoty zapłaconej za możliwość zekranizowania „Brothers Beyond The Void” sprawiła, że ten dość przeciętny pod względem fabularnym i całkowicie podporządkowany tezie odcinek był najdroższym (drugie miejsce przypadło „The Hitch-Hiker”, nad którym wcześniej rozpływałem się w zachwytach) epizodem pierwszego sezonu „The Twilight Zone” (łączna kwota poniesionych wydatków to 5860,10 dolarów, z czego $2500 to właśnie koszt uzyskania praw do ekranizacji).

Seria 1, odcinek 24 – Long Live Walter Jameson

Seria 1, Odcinek 24 – „Long Live Walter Jameson”

„Long Live Walter Jameson” to epizod, który zdradza zbyt wiele już w pierwszych minutach, a później nie oferuje niczego interesującego, poza znakomitym – jak zwykle – aktorstwem i, tym razem zaledwie przyzwoitymi, dialogami.

Seria 1, Odcinek 23 – A World of Difference

Seria 1, Odcinek 23 – „A World of Difference”

Pierwsze kilka minut „A World of Difference” jest prawdopodobnie najbardziej zaskakującym początkiem z listy dotychczas przeze mnie obejrzanych epizodów „The Twilight Zone”. Byłem kompletnie nieprzygotowany i podobnie jak bohater, Arthur Curtis, takoż Gerry Reagan (w tej roli Howard Duff, prywatnie małżonek Idy Lupino, odtwórczyni głównej roli w „The Sixteen-Millimeter Shrine”) przeżyłem, może trochę mniejszy niż postać, szok.

Seria 1, Odcinek 22 – The Monsters Are Due on Maple Street

Seria 1, Odcinek 22 – „The Monsters Are Due on Maple Street”

Z pewnością dobrze znacie już tę opowieść. Mała, zżyta społeczność, zamieszkująca jedno z uroczych amerykańskich przedmieść. Pewnego dnia, wskutek niewytłumaczalnego zjawiska – tutaj jest nim pojawienie się bolidu – cały dotychczasowy porządek zostaje zakłócony. Mieszkańcy ulicy Klonowej pozbawieni zostają energii elektrycznej. Przestają funkcjonować wszystkie urządzenia – radia, telefony, a nawet samochody. Mieszkańcy wylegają na ulicę i dyskutują o problemie, snując różne hipotezy. Teoria młodego miłośnika komiksów, Tommy’ego, początkowo lekceważona i wyśmiewana jako niepoważna, powoli zaczyna oddziaływać coraz bardziej na wyobraźnię członków społeczności.

Seria 1, Odcinek 21 – Mirror Image

Seria 1, Odcinek 21 – „Mirror Image”

Mimo, że źródłem inspiracji dla „Mirror Image” było przypadkowe spotkanie na lotnisku w Cleveland w stanie Ohio – Serling natknął się na mężczyznę, który posiadał identyczną walizkę i budową ciała przypominał jego samego – nie sposób nie odnieść wznoszącego się nad tą historią wrażenia wtórności. Zwłaszcza kiedy zestawi się niniejszy odcinek z genialnym epizodem „The Hitch-Hiker”. Niestety, mimo, iż wcielającej się w postać przerażonej Millicent Barnes, Verze Miles (Miss Kansas roku 1948) nie sposób odmówić wdzięku a jej gra wypada bardzo sugestywnie, to daleko jej do naturalnego powabu i bezpretensjonalnej interpretacji – niemal identycznej – roli, jaką uraczyła nas kilka epizodów wcześniej Inger Stevens (Ludzie ze „Strefy Mroku” – Inger Stevens).

Seria 1, Odcinek 20 – Elegy

Seria 1, Odcinek 20 – „Elegy”

Po obejrzeniu „Elegy” zacząłem przeglądać różne zestawienia najlepszych epizodów „The Twilight Zone” pewien tego, że tak doskonały odcinek zajmuje na „listach przebojów” wysokie miejsce. Z zaskoczeniem stwierdziłem, że tym razem gusta moje i osób głosujących w tych zestawieniach są bardzo różne. Przewijają się tam odcinki, które cenię sobie równie wysoko, takie jak „The Hitch-Hiker”, „And When the Sky Was Opened” czy „Walking Distance”, ale dziwnym dla mnie trafem, miejsca dla znakomitego „Elegy” zabrakło. Zaskakujące, bo wydaje mi się, że tak dopracowany i wymagający ogromu włożonej weń pracy kawał sztuki filmowej powinien zostać bardziej doceniony przez wielbicieli „The Twilight Zone”.

Seria 1, Odcinek 19 – The Purple Testament

Seria 1, Odcinek 19 – „The Purple Testament”

Aż trudno mi uwierzyć, że tak miałki i w wielu momentach pozbawiony logiki scenariusz wyszedł spod pióra Roda Serlinga. „The Purple Testament” wydaje się jedną z form „rozrachunku” scenarzysty z okresem, kiedy w trakcie II Wojny Światowej służył w 11 Dywizji Powietrznodesantowej i z koszmarem którego wówczas doświadczył. Z ust bohaterów padają słowa, które – prawdopodobnie – stanowią wyraz anty-wojennych poglądów twórcy „Strefy zmierzchu”. W okresie, kiedy od wojny upłynęło kilkanaście lat te rany nadal musiały być bardzo świeże a wspomnienia o wojennej gehennie wciąż jeszcze żywe. Nic nie usprawiedliwia jednak tego, że fabuła „The Purple Testament” – mimo sprawnej realizacji i przyzwoitej gry aktorskiej – rozłazi się w szwach.

Seria 1, Odcinek 18 – The Last Flight

Seria 1, Odcinek 18 – „The Last Flight”

„The Last Flight” jest kolejnym wybornym odcinkiem, do którego scenariusz napisał Richard Matheson. Do twórcy „Strefy Mroku” zgłosił jednak z samym tylko trzonem pomysłu, który sprowadzał się do pytania – co by było, gdyby pilot z okresu I Wojny Światowej przeniósł się do roku 1959? Zadowolony z wcześniejszej współpracy i ceniący twórczość pisarską Mathesona, Rod Serling bez wahania dał autorowi wolną rękę i zielone światło na napisanie scenariusza, w którym porucznik Królewskich Sił Powietrznych, William Decker (Kenneth Haigh), uciekając z pola walki i pozostawiając przyjaciela ostrzeliwanego przez trzy niemieckie maszyny, przenosi się kilkadziesiąt lat do przodu, by przekonać się, że jego druh – Alexander ‚Leadbottom’ Mackaye (Robert Warwick) – przeżył powietrzne starcie i jest obecnie marszałkiem lotnictwa.

Seria 1, Odcinek 17 – The Fever

Seria 1, Odcinek 17 – „The Fever”

Zainspirowany, trwającą przez godzinę – przegraną – „batalią” Serlinga z „jednorękim bandytą” w trakcie pobytu w Las Vegas, odcinek „The Fever” bynajmniej nie należy do najbardziej oryginalnych pod względem scenariusza. Ot, starsze małżeństwo, państwo Flora i Franklin Gibbs (w tych rolach Vivi Janis i Everett Sloane) wygrywają darmowy weekend w przybytku hazardu w Las Vegas. Franklin jest człowiekiem o niezachwianej moralności i uważa, że ich pobyt w hotelu i kasynie jest kompletną stratą czasu a uprawianie hazardu uznaje za skazę na honorze. Kiedy jednak po przypadkowej wygranej na automacie najpierw łapie bakcyla, a potem – starając usprawiedliwić swoją wzrastającą „gorączkę” tym, że nie wolno mu zachować „brudnych” pieniędzy i musi je wrzucić z powrotem tam, gdzie ich miejsce – pogrąża się coraz bardziej w paranoi, nadając maszynie cechy nieomal diaboliczne. Przemiana, jaką przechodzi pan Gibbs w ciągu nieprzespanych 24 godzin jest wręcz szokująca.