Rod Serling – biografia – część 6 (The Happy Place)

“Any state, any entity, any ideology that fails to recognize the worth, the dignity, the rights of man, that state is obsolete.”

Pojawiające się na przełomach lat 1957-1958 informacje na temat tego, iż Rod Serling przygotowuje się do realizacji własnego serialu, elektryzowały czytelników popularnych periodyków. Variety i TV Guide podawały nawet tytuł nowej antologii science-fiction, którą zamierzał stworzyć dla CBS – „Twilight Zone”. W pamięci wszystkich wciąż tkwiło wspomnienie wywołane małym trzęsieniem ziemi, jakim było widowisko „Patterns” (1955), wyemitowane w ramach antologii „Kraft Television Theatre”. Wielu widzów z utęsknieniem wypatrywało i chłonęło kolejne spektakle powstałe na kanwie jego skryptów, które od 1956 roku emitowane były w ramach serii „Playhouse 90”. Co prawda, były wśród nich mniej udane tytuły – w tym niesławne, sromotnie ocenzurowane i przez lata będące cierniem w sercu twórcy Serlinga „A Town Has Turned to Dust” – ale większość z nich zdobywała ogromne uznanie i poruszała dojrzałym, głębokim ujmowaniem prezentowanych w nich zagadnień. Odcinki „Playhouse 90”, takie jak „The Comedian”,
„Requiem for a Heavyweight” czy „Forbidden Area” sprawiły, że z wielką niecierpliwością oczekiwano murowanego hitu, jakim miała się okazać „Strefa Mroku”.

Ludzie ze „Strefy Mroku” – Inger Stevens

Inger Stevens w odcinku „Strefy Mroku” zatytułowanym „The Hitch-hiker”.

Inger Stevens występem w kultowym dzisiaj odcinku „The Hitch-Hiker” zapisała się w historii „The Twilight Zone” jako jedna z pierwszych protagonistek tego serialu i z miejsca zdobyła serca widzów nietuzinkową urodą i urokiem osobistym, które to cechy niemal naturalnie wpisały się w kreację postaci Nan Adams. Przez wielu fanów do dziś uważana jest za najlepszą i najpiękniejszą z panteonu aktorek, które pojawiły się w kolejnych epizodach „The Twilight Zone”.

Rod Serling – biografia – część 5

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 5

Presja wynikająca z potrzeby udowodnienia sobie i światu tego, że znakomicie przyjęte i wysoko oceniane „Patterns” nie były przypadkiem, nie była bynajmniej czynnikiem wpływającym negatywnie na kolejne dokonania Roda Serlinga. Chociaż na przestrzeni kolejnych kilkunastu miesięcy większości spektakli bazujących na skryptach jego autorstwa nie spotkała się z większym aplauzem ze strony widowni i oceniana była dość chłodno przez tych samych krytyków, którzy kiedyś wychwalali pod niebiosa „Patterns”, to już wkrótce, w październiku roku 1956, po podjęciu współpracy z CBS, Serling dowiódł swojej wartości i umocnił pozycję swojego nazwiska w oczach producentów telewizyjnych. Napisane dla programu „Playhouse 90”, którego twórcy – wzorem Kraft Television Theater – stawiali sobie za cel dostarczanie spektakli o większej wartości merytorycznej i produkcyjnej, „Requiem for a Heavyweight”, ponownie „narobiło szumu” wokół osoby Serlinga.

Rod Serling – biografia – część 4

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 4

Lata 50. w amerykańskiej telewizji należały do serialowych antologii, prezentujących nierzadko dzieła mniej znanych autorów, obsadzanych przez drugorzędnych aktorów i kręconych niewielkim kosztem. Wśród prezentowanych w ramach serii, takich jak „Hallmark Hall of Fame”, „Supense”, „Lux Video Theater” czy „Studio One” bardzo trudno było znaleźć prawdziwe perełki – dokonywana przez producentów dość pobieżna selekcja przesyłanych scenopisów sprzyjała jednak chcącym przebić się – i, nie ma co ukrywać, zarobić – młodym twórcom. Skorzystał na tym również Rod Serling, który po latach wegetacji w rozgłośni WLW postawił wszystko na jedną kartę – scenopisanie dla telewizji.

Rod Serling – biografia – część 3

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 3 (na zdjęciu największy na świecie odbiornik radiowy, wyprodukowany w 1933 roku, w manufakturze, której właścicielem był Powell Crosley Jr. – założyciel stacji WLW).

„Marzę o życiu w dużym domu, na przedmieściu wielkiego miasta, gdzie mógłbym założyć rodzinę, mieć kilka psów… i pisać” – powiedział Serling w swoim pierwszym, publicznym wywiadzie radiowym, udzielonym podczas wręczenia nagrody za skrypt do słuchowiska „Dr. Christian”. Spiker prowadzący audycję spuentował wypowiedź Roda tymi słowami: „Panie Serling, być może ten czek na 500 dolarów przyczyni się do realizacji tego marzenia! Gratuluję i życzę powodzenia!”.  Nie ulega wątpliwości, że zarówno finansowy, jak i psychologiczny wymiar tego sukcesu podniosły Serlinga na duchu i dodały mu wiary we własne możliwości, jednak droga do zrealizowania pragnień daleka była od tego, by można ją nazwać „usłaną różami”. Konkurencja była spora, a cel wciąż – mimo wymiernego sukcesu – poza zasięgiem młodego, ambitnego scenarzysty, który dopiero co opuścił progi uczelni.

Rod Serling – biografia – część 2

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 2

Trudno zaprzeczyć, iż podjęcie decyzji o wzięciu aktywnego udziału w II wojnie światowej mogło zostać uznane za czyn wyjątkowo nieprzemyślany, ale prawdopodobnie gdyby nie doświadczenia z okresu walk na Pacyfiku i służby w 11. Dywizji Powietrzno-Desantowej, Serling nigdy nie zabrałby się za pisanie. Nim jednak zaczął stawiać swoje pierwsze, pewniejsze kroki na polu literackim, był świadkiem i uczestnikiem wojennego koszmaru, który odcisnął się trwałym piętnem na jego psychice i wspomnieniach.

Wiele lat później, 19. odcinek pierwszej serii „The Twilight Zone”, zatytułowany „The Purple Testament” okaże się swego rodzaju próbą rozliczenia z tym okresem i szczerym, antywojennym manifestem Serlinga. W trakcie walk na Filipinach, Rod został poważnie ranny (odłamki szrapnela raniły go w nadgarstek i kolano) i po hospitalizacji wrócił do domu. Niestety, nie zdążył już zobaczyć swojego ojca żywym – Samuel Serling zmarł w 1945 roku w wieku 52 lat na nagły zawał serca, gdy jego syn wciąż jeszcze przebywał na Pacyfiku.

Rod Serling – biografia – część 1

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 1

Trudno mi nie zakładać, że większość polskich widzów, skazanych na lata egzystencji po niewłaściwej stronie Żelaznej Kurtyny, mogłoby wykazać się – i nikt nie miałby im tego za złe – niewiedzą na temat tej znanej i uznawanej (bez cienia przesady) za kultową osobistości amerykańskiej popkultury. Mniemam jednak, że wy, którzy trafiliście na tę serię, nie znaleźliście się tu przypadkiem i waszą błyskawiczną odpowiedzią po pytaniu: „Czy wiesz, kim jest Rod Serling?”, byłoby rzecz jasna: „Oczywiście, to gość od »Strefy Mroku«”. I choć Rodman Edward Serling zapisał się w pamięci kilku pokoleń jako twórca jednego z najważniejszych i najbardziej wpływowych programów telewizyjnych w popkulturze (zwłaszcza amerykańskiej), to u zarania swojej kariery scenarzysty daleki był od kreowania fantastycznych, surrealistycznych wizji, trzymając się raczej surowych realiów i tworząc poważne, inteligentne dramaty telewizyjne.