Seria 1, Odcinek 15 – I Shot an Arrow into the Air

Seria 1, Odcinek 15 – „I Shot an Arrow into the Air”

Serlingowi najwyraźniej spodobało się zaskakiwanie widza – a widzom spodobało się bycie zaskakiwanymi – w związku z czym fabułę kolejnego odcinka po THIRD FROM THE SUN postanowił całkowicie podporządkować podobnemu finałowemu twistowi. Pomysł – podczas wspólnego obiadu – podrzuciła Madeline Champion, żona jednego z przyjaciół Serlinga. Propozycja Pani Champion opierała się na prostym a jednocześnie przewrotnym koncepcie – co by było, gdyby wybierający się w przestrzeń kosmiczną astronauci rozbili się gdzieś w odludnym miejscu na kuli ziemskiej, myśląc, że znaleźli się na obcym ciele niebieskim? Punkt wyjściowy do fabuły tak bardzo spodobał się Serlingowi, że z miejsca wypisał czek dla pomysłowej gospodyni domowej. Podobno za 750 dolarów honorarium nabyła nową lodówkę. Efekt końcowy tej jednorazowej współpracy – „I Shot an Arrow into the Air”  – okazał się jednak daleki od ideału.

Seria 1, Odcinek 14 – Third from the Sun

Seria 1, Odcinek 14 – „Third from the Sun”

„Third from the Sun”utrwalił się w pamięci widzów głównie z powodu przewrotnego zakończenia, które w okresie, kiedy odcinek był po raz pierwszy emitowany, zaprezentowało coś, z czym ludzie wcześniej nie mieli do czynienia – „twist”, podwaliny pod który skrzętnie budowano na przestrzeni całego epizodu. Dzisiaj, gdy żyjemy w epoce, kiedy trudno czymś zaskoczyć zmanierowaną widownię, sam finał może nie robić już tak wielkiego wrażenia. Dla mnie epizod stoi jednak czymś innym – pełną napięcia atmosferą, poczuciem ciągłego zagrożenia bohaterów i nieuchronności tego, co ma nastąpić.

Seria 1, Odcinek 13 – The Four of Us Are Dying

Seria 1, Odcinek 13 – „The Four of Us Are Dying”

W „The Four of Us Are Dying” karty zostają wyłożone na stół już na samym początku seansu – Arch Hammer (Harry Townes) ma szczególny dar, który wykorzystuje w sposób wyjątkowo małostkowy a czasem nikczemny. Arch potrafi zmieniać twarz. Wystarczy, że przyswoi sobie rysy innego mężczyzny na podstawie zdjęcia i może przyjąć jego tożsamość, dokonując w ten sposób różnych drobnych oszustw i przekrętów. W momencie, w którym poznajemy Hammera, przygotowuje się on do jednego z większych – i prawdopodobnie ostatnich – numerów w swoim życiu.

Seria 1, Odcinek 12 – What You Need

Seria 1, Odcinek 12 – „What You Need”

Jako że dawanie prezentów jest jednym z nieodłącznych zwyczajów związanych ze świętami Bożego Narodzenia, wyemitowany 25 grudnia 1959 roku odcinek „What You Need” opowiada historię ulicznego sprzedawcy, który obdarowuje ludzi nietypowymi podarunkami. Z niezwykłym talentem, dającym możliwość spoglądania w przyszłość, pan Pedott (Ernest Truex) – sam żyjąc skromnie – pomaga ludziom w mniejszych lub większych bolączkach życia. Pedott daje jednak nie to, czego sobie życzą, ale czego naprawdę potrzebują. I chociaż czasami wydaje się, że podarowany przedmiot to z pozoru niepotrzebny rupieć, szybko okazuje się, że sprzedawca nigdy się nie myli. Nawet niepozorny śmieć może przechylić szalę pomiędzy życiem i śmiercią na korzyść obdarowanego.

Rod Serling – biografia – część 5

Ludzie ze Strefy Mroku: Rod Serling – część 5

Presja wynikająca z potrzeby udowodnienia sobie i światu tego, że znakomicie przyjęte i wysoko oceniane „Patterns” nie były przypadkiem, nie była bynajmniej czynnikiem wpływającym negatywnie na kolejne dokonania Roda Serlinga. Chociaż na przestrzeni kolejnych kilkunastu miesięcy większości spektakli bazujących na skryptach jego autorstwa nie spotkała się z większym aplauzem ze strony widowni i oceniana była dość chłodno przez tych samych krytyków, którzy kiedyś wychwalali pod niebiosa „Patterns”, to już wkrótce, w październiku roku 1956, po podjęciu współpracy z CBS, Serling dowiódł swojej wartości i umocnił pozycję swojego nazwiska w oczach producentów telewizyjnych. Napisane dla programu „Playhouse 90”, którego twórcy – wzorem Kraft Television Theater – stawiali sobie za cel dostarczanie spektakli o większej wartości merytorycznej i produkcyjnej, „Requiem for a Heavyweight”, ponownie „narobiło szumu” wokół osoby Serlinga.

Seria 1, Odcinek 11 – And When the Sky Was Opened

Seria 1, Odcinek 11 – „And When the Sky Was Opened”

„And When the Sky Was Opened” jest bodajże pierwszym z dotychczas obejrzanych przeze mnie odcinków „Strefy…”, który tak mocno trzymał mnie w napięciu od pierwszych scen do samego finału. Luźno oparty na kanwie opowiadania „Disappearing Act” Richarda Mathesona epizod, opowiada historię pilotów cudem ocalałych z katastrofy eksperymentalnego samolotu X-20 (nazwa kodowa autentycznego projektu samolotu zwiadowczego, który na przestrzeni lat 1957 – 1963 przygotowywany był przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych i pochłonął 660 milionów dolarów).

Seria 1, Odcinek 10 – Judgment Night

Seria 1, Odcinek 10 – „Judgment Night”

Od samego początku odcinka „Judgment Night” sugeruje się widzowi, że beznadziejna tułaczka zagubionego S.S. Queen of Glasgow ma w sobie coś nienaturalnego. Zdająca ciągnąć się w nieskończoność i bez szans na dotarcie do bezpiecznego portu ucieczka przed czającą się we mgle „watahą” niemieckich U-Bootów i uczucie odrealnienia towarzyszące pasażerom wydają się być koszmarnym, powtarzającym się snem. Główny bohater, Carl Lanser (Nehemiah Persoff) z trudem jest w stanie przypomnieć sobie kim jest i nie pamięta, w jaki sposób znalazł się na pokładzie statku. Ma też silne przeczucie, że sceny, których jest świadkiem wydarzyły się wcześniej. Dodatkowo dręczony jest przeświadczeniem, że niebawem nastąpi katastrofa.